Por Avelin Rosana*
Ahhhh!!!! Então foi um reencontro mágico em Belo Horizonte...Saudades, risadas, poesias! Lembramos de uma época em que duas pessoas completamente diferentes viveram sob o mesmo teto...Teto escaldante no calor abafado do norte, a beira do rio Madeira.Ela, Meire Cabral, "Meiroca Sateré", uma menina tímida de lindo sorriso, de coração humilde e força de guerreira típica de seu povo Sateré e eu Avelin Rosana, uma maluca da cidade, tatuada, cheia de neuras que ouvia Janis e Elis e fumava Hollywood de menta. Meiroca me aceitava como eu era, até a fumaça não a incomodava e hoje confessou que gostava dos incensos que eu acendia para disfarçar o fedor do cigarro rs .Amor é assim, estranho, mas forte, rompe barreiras e é inexplicável!
Abaixo o poema de Meire Sateré publicado no livro Nós da Poesia + 20 Nosotros na sua língua e sua tradução para o português.
Wat’i wat at
Ta’i mi’i Tupana wuat’i mesuwarote iminug ko’i toine’en e.
Tuwewanentup airania
upi
Tutunug y’y, tutunug iwytu, tutunug yi.
Wuat’i iminug koi tutunug wateropat hamo
Tutunug hirokaria at kurin ewy.
Iha hetyhot wywo Tupana hetup
Tutunug aipy’a nu mehit ewy
Ma’ato miit’in nu
ewy sese toine’en
Tupana tikye’sat torania miit toweno’e nu kaipyi hap
Wateropat hamo torania iminug koi.
Wentup yn ni netap
toine’en airania wat!
Quando Deus criou o mundo.
Pensou em cada um de nós.
Fez a água, fez o ar
, fez a terra!
Fez o mundo pra gente cuidar...
Fez as crianças como pequenos sóis...
Pedindo com seus olhos brilhantes
Pra que não esquecessemos do próximo
Criou corações de diamantes.
Mas a maioriaSe tornaram pedregosos...
Deus manda que saia vida das pedras, e cuidemos do mundo
O lar único e nosso!
Aguardem novos lançamentos, encontros e apresentações poéticas do Nós da Poesia este ano. Divulgaremos a agenda aqui neste blog e no site http://www.imersaolatina.com. Acompanhem!